Opinie o Kamieniarstwo artystyczne GRAAL Siarhei Rudenka

Chciałabym podzielić się moją szczerą opinią o firmie Kamieniarstwo artystyczne GRAAL i wyrazić ogromną wdzięczność całemu zespołowi za to, co zrobili dla naszej rodziny. Po stracie bliskiej osoby długo z mężem nie mogliśmy się zdecydować na wybór nagrobka. Wydawało się, że żadna z gotowych form nie oddaje tego, co czujemy. Szukaliśmy czegoś wyjątkowego — nie tylko kamienia, ale miejsca, do którego można przyjść, pomodlić się, zatrzymać się w ciszy. Takiego, które byłoby proste, ale pełne znaczenia. Bez przesady, ale z duszą. Takie, jakim był On. Przeglądaliśmy dziesiątki stron, jeździliśmy na cmentarze, porównywaliśmy wzory, czytaliśmy opinie. Ale ciągle czegoś brakowało. Aż pewnego wieczoru mąż trafił przypadkiem na stronę GRAAL. Pokazał mi zdjęcia, zaczęliśmy czytać i oboje poczuliśmy — to jest to. Widać było, że te prace są robione z sercem, że nie są „taśmowe”. Szczególnie zachwyciły nas rzeźby — Matka Boża, Jezus, anioły… To nie były dekoracje, tylko prawdziwe dzieła sztuki. Następnego dnia mąż sam pojechał do pracowni. Ja nie dałam rady — emocjonalnie to był dla mnie zbyt trudny moment. Wrócił bardzo poruszony. Mówił, że został przyjęty z ogromną życzliwością, że wszystko dokładnie mu pokazano, spokojnie wytłumaczono. Niczego nie narzucano, nie było presji — tylko chęć zrozumienia i stworzenia czegoś naprawdę pięknego. Kiedy wspomniał, że zależy nam na rzeźbie Matki Bożej, od razu wiedzieli, o co chodzi. Pokazali nawet jedną z figur, która była akurat w trakcie pracy. Później pojechaliśmy już razem. Wybraliśmy model nagrobka, zdecydowaliśmy się na czarny granit szwedzki — głęboki, elegancki, bardzo trwały. Ustaliliśmy, że figura Matki Bożej też zostanie wyrzeźbiona z tego samego kamienia, żeby wszystko tworzyło spójną całość. I wtedy zaczęło się oczekiwanie… Trudno to opisać, ale miałam w sercu spokój. Wiedzieliśmy, że gdzieś tam, w ciszy pracowni, ktoś pracuje nad czymś bardzo ważnym dla naszej rodziny. Regularnie dostawaliśmy zdjęcia z postępów — najpierw zarys sylwetki, potem twarz, dłonie, szaty… Do dziś trzymam te zdjęcia. Kiedy pierwszy raz zobaczyłam twarz Matki Bożej, rozpłakałam się. Było w niej wszystko. Delikatność. Smutek. Ciepło. Opiekuńczość. A jednocześnie taka siła… Widać było, że ta figura nie powstała „z szablonu” — tylko z głębokiego natchnienia. Ustaliliśmy szczegóły: czcionkę, krzyż, układ tekstu. I nadszedł dzień montażu. Tym razem pojechałam sama, bo mąż był akurat w delegacji. Bałam się tej chwili. Ale wszystko przebiegło spokojnie, z ogromnym szacunkiem. Ekipa montażowa była profesjonalna, uprzejma, pełna zrozumienia. Kiedy stanęłam przed gotowym pomnikiem — zabrakło mi słów. Proporcje idealne, każdy detal przemyślany. A figura Matki Bożej… wyglądała, jakby naprawdę była. Nie jak kamienny posąg, tylko jak obecność. Z lekko pochyloną głową, ze spokojnym, łagodnym spojrzeniem. Taka, przy której można usiąść i milczeć. Dziś, gdy z mężem odwiedzamy grób, za każdym razem stoimy tam w ciszy. I w duchu dziękujemy tym ludziom, którzy to stworzyli. Bo zrobili o wiele więcej, niż tylko pomnik. Pomogli nam wyrazić coś, czego nie da się opowiedzieć słowami. Stworzyli miejsce, do którego chce się wracać. I gdzie naprawdę czujemy, że On nie zniknął — że jest blisko. Dziękujemy wam. Za kunszt. Za cierpliwość. Za zrozumienie. I za to, że robicie rzeczy naprawdę wielkie — takie, które zostają na zawsze.